Αναλογως αν τα προβλήματα αυτα, στα προκαλούν εσκεμμένα, το ποσό σε βλάπτουν, ή το αν απορρέουν από προβλήματα ψυχικής υγείας. Το εύκολο αυτό είναι. Να παρατήσεις ακόμα και το αίμα σου, ή οποιονδήποτε νοιάζεσαι και ενδεχομένως έχει κάποιο θέμα παρομοιο (φίλο, γνωστο, σύντροφο) και να κάνεις τη ζωή σου. Υπάρχουν περιπτώσεις, δεν αντιλέγω, που επιβάλλεται να κόβεις κάθε επαφή. Ακραιες, κακοποιητικές (είτε λεκτικά, ειτε σωματικά). Το ότι εσύ έχεις όρεξη, φουλ ζωή, αισιοδοξία κλπ, είναι πολύ καλό, αλλά να σκεστεσαι και τα συναισθήματα των άλλων, που ίσως δεν συμμερίζονται τη δική σου φιλοσοφία, μιζεριαζουν πιο εύκολα και αντιμετωπίζουν αλλιώς τις κατάστασεις. Θέλω να καταλήξω: αν η μητέρα σου έχει κάποιο ψυχολογικό προβλήμα, τόσο σοβαρό ώστε να φέρεται πολύ άσχημα, ή να χειροδικεί, καλό θα ήταν να νοσηλευτεί κάπου ή αν δεν δέχεται με εισαγγελική παρέμβαση. (Όλα αυτά αν ισχύουν οι υποθέσεις που κάνω και αν έχεις όρεξη να την βοηθήσεις) Σκέψου μήπως δεν θες να ασχοληθείς (και να προσπαθήσεις ίσως να λύσεις) με το οποιο πρόβλημα αντιμετωπίζει η μητέρα σου, πρωτίστως αλλά δευτερευόντως και εσύ. Είναι ο φόβος οτι θα χάσεις τον εαυτό σου και την αισιοδοξία σου; Είναι ότι σε επηρεάζει τόσο άσχημα, που δεν μπορείς να το διαχειριστείς; Πάντως, εσύ γνωρίζεις καλύτερα, αν έχει όντως κάποιο τέτοιο θέμα, ή αν απλά θέλει να σε ταλαιπωρεί.