*Όταν λοιπόν δεν υπάρχει ούτε Δέος, ούτε ομορφιά(αλλιώς δεν έβγαινε νόημα)Επίσης ξέχασα να αναφέρω κάτι που λέγεται μέσα στην εξομολόγηση. Συνδέεται η εσωστρέφεια (με την στρεβλή έννοια που ανέλυσα) με τα προβλήματα, οικονομικά, επαγγελματικά, συναισθηματικά, σαν να φταίε η εσωστρέφεια για τα προβλήματα ή σαν να συμπλέουν. Εξυπακούεται ότι τα προβλήματα μας βασανίζουν όλους σε μικρό ή μεγάλο βαθμό και σαφώς δεν σχετίζονται αναγκαστικά με πλευρές της προσωπικότητάς μας αλλά με τον χειρισμό που κάνουμε στις πλευρές της προσωπικότητάς μας και στην διαχείριση των προβλημάτων των ιδίων. Τι θέλω να πω. Όσο πρόβλημα επαγγελματικό έχει έχει ένας τέτοιος άνθρωπος, τόσο μπορεί να έχει κι ένας άλλος άνθρωπος άλλου τύπου. Ας πούμε μια κακοπληρωμένη εργασία ή ένα δυσάρεστο αφεντικό. Η διαφορά είναι ότι ο πρώτος υπομένει υπέρ του δέοντος, όχι απο κάποια χριστινιακή/μαζοχιστική χαρισματικότητα (γιατί τότε θα ήταν κάποια δύναμη, όχι αδυναμία) αλλά από απορία, από μη διέλευση δρόμου από την κατάσταση μέσα στο κεφάλι του. Δεν βλέπει, ή δεν θέλει να εφαρμόσει, τις διόδους που θεωρητικά θα υπήρχαν σε κάθε αντίστοιχο πρόβλημα. Αντίθετα ο άνθρωπος ο δυνατός έχει πίστη στον εαυτό του ότι θα τα καταφέρει και θα βρει κάποια λύση, ότι οι καταστάσεις δεν θα τον συνθλίψουν. Και δυστυχώς πράγματι κυρίως ο δεύτερος βοηθιέται από τον ψυχολόγο, ο πρώτος όχι. Γιατί το να αναγνωρίσεις την αδυναμία σου και να μην την βαφτίζεις αλλιώς είναι ΔΥΝΑΜΗ.
