Όχι βέβαια, τι είπες τώρα, λες και δεν είναι γονείς τόσοι και τόσο απαράδεκτοι άνθρωποι που ζούνε ανάμεσά μας. Δεν μπορώ να καταλάβω τέτοιου είδους συμβουλές, ή ακόμη χειρότερα αυτό που λες. Δεν μπορεί κάποιος να υποφέρει και εμείς να του λέμε: κάποια μέρα θα τους χάσεις. Η μόνη λογική απάντηση σε αρκετές περιπτώσεις που γνωρίζω είναι, "αμήν και πότε". Όπως το γράφω, δεν κατάλαβα. Να λέμε τα πράγματα όπως είναι.Ναι, είναι δύσκολα τα πράγματα. Συχνά συμβαίνει ένα από τα δύο: ή κάνει κανείς μια δουλειά που τον ευχαριστεί χωρίς να αμοίβεται ικανοποιητικά, ή αμοίβεται ικανοποιητικά αλλά η δουλειά δεν προσφέρει καμια ικανοποίηση. Το χειρότερο βέβαια έχουν να αντιμετωπίσουν όσοι ΚΑΙ ψίχουλα παίρνουν, ΚΑΙ κωλοδουλειά κάνουν. Καλά έκανες και τα φανταζόσουν αλλιώς, γιατί αλλιώς θα έπρεπε να ήταν. Πάντως βλέπω ότι πολλοί άνθρωποι πιάνονται πολύ από το θέμα "χρήματα και ανεξαρτησία και αξία", εντάξει ο καθένας όπως το βλέπει αλλά εμένα με ενοχλεί. Με ενοχλεί δηλαδή που αιωνίως υπάρχουν σχόλια (εντός και εκτος διαδικτύου) τύπου δούλεψε βγάλε δικά σου χρήματα πρώτα και μετά κάνεις το ένα ή το άλλο. Λες και αλλοιώς δεν έχεις δικαίωμα στην ζωή.Ειδικά σήμερα, που δουλεύει δεν δουλεύει κανείς δεν σημαίνει ότι θα είναι και σε θέση να ανεξαρτητοποιηθεί. Βρίσκω ότι γινόμαστε σκληροί, ανούσιοι και αρκετά αλαζόνες. Ξέρεις, μου αρέσει η ιδέα μιας κοινότητας απαρτιζόμενης από μερικούς ανθρώπους με κοινό όραμα. Ένα μίνι χωριό που ο καθένας θα προσφέρει ό,τι μπορεί, ίσως κάποιος αναλάβει το μαγείρεμα και κάποιοι άλλοι να ασχολούνται με τον κήπο και άλλοι πάλι να τα πουλάνε κ.λ.π.. Νομίζω ότι είναι Η λύση στους καιρούς που ζούμε, μάλιστα μια λύση πολύ ανθρώπινη και βασισμένη σε αυτό που θα έπρεπε να μας χαρακτηρίζει: αλληλεγγγύη και φροντίδα για τον διπλανό μας.Δεν πειράζει αν δεν αντιδράς πάντα δυναμικά. Μπορείς όταν συμβεί κάτι και δεν βρήκες τον τρόπο να επέμβεις, να σκεφτείς τι θα κάνεις κάποια άλλη φορά αν συμβεί το ίδιο. Ξέρω ότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι καλής στόφας που πολλές φορές δεν έχουν αντιδράσει για τον έναν ή τον άλλο λόγο. Προβληματίζονται όμως, το συζητάνε ή και ενημερώνουν άλλους αν αυτό χρειάζεται. Πρόβλημα αποτελούν όσοι δεν νιώθουν να τους αφορά και όσοι είναι της άποψης "έτσι κι αλλοιώς δεν αλλάζει τίποτε" και "θα μπλέξω γι' αυτό δεν επεμβαίνω".