Εν τω μεταξύ πέραν του ορθότατου συλλογιστικά τελικού σου συμπεράσματος υπάρχει και κάτι ακόμα που προκαλεί τον κλαυσίγελο.Όσοι μεγαλώσαμε στην δεκαετία του '80, τότε που υπήρχε μόνο κρατική τηλεόραση, είχαμε την Κινηματογραφική Λέσχη του Μπακογιαννόπουλου κυριολεκτικά μέσα στα πόδια μας. Τι Φασμπίντερ, τι Τεγκ, τι Οσιμα, τι Αιζεστάιν, τι Οζόν, το Κιαροστάμι, τι αδερφούς Ταβιάνι και πιαναμε ταβάνι, λαμβάναμε μια πλήρη κινηματογραφική παιδεία εντελώς δωρεάν καθισμένοι στον καναπέ μας παραμάσχαλα με τα αρκούδια μας και την μανουλα μας να μας φέρνει τσαγάκι!Ακούγεται λοιπόν τόσο ελιτίστικο αυτό το τρέξιμο από φεστιβάλ σε φεστιβαλ (άραγε οι νύχτες Πρεμιέρας ξέρουμε ότι καθιερώθηκαν από τον αείμνηστο Τζώρτζο του Σινεμά που στην εποχή του κατηγορούνταν ως οπαδός του...εμπορικού;) Ενώ η κινηματογραφική παιδεία υπήρξε επί μακρόν δωρεάν σοσιαλιστικό προιόν όπως το μπαλέτο και τα εικαστικά επί ΕΣΣΔ. Αυτά κάνουν τα κενά της ιστορίας...