Η απελπισία πάντα απωθεί και κάνει πρώτα κακό στη δική μας ψυχολογία. Καταλαβαίνω και συμμερίζομαι την επιθυμία και ανησυχία σου αλλά κάποια πράματα θέλουν ηρεμία και θετική σκέψη. Όντως ζούμε σε δύσκολες εποχές για ανεύρεση συντρόφου και η έλλειψη είτε φίλων είτε εργασίας, μειώνει κατά πολύ τις πιθανότητες αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Αν ήσουν γυναίκα στα 39, τι θα έκανες; Θα έπεφτες από το παράθυρο από την απελπισία; Μη ξεχνάς πως για εμάς τις γυναίκες είναι ακόμη πιο δύσκολο όταν δεν έχουμε βρει τον άνθρωπό μας. Και δεν είμαι 39 αλλά έχω ακούσει καταστάσεις. Δεν πρέπει να μας νοιάζει τι λέει ο περίγυρός μας, προσωπικά χ@σμένο τον έχω, αλλά τι θέλουμε εμείς. Δεν έχουμε όλοι την ίδια μοίρα, όπως θέλεις πεστο. Άλλοι παντρεύονται νωρίς, άλλοι αργά. Το θέμα είναι να είσαι καλά με σένα και να σε αγαπάς και όλα θα γίνουν. Το θέμα είναι να βρει κανείς αυτόν/αυτή που του ταιριάζει και όχι να βάλει κουλούρα για να ανήκει στο κλαμπ των παντρεμένων. Ωραίος ο γάμος και η οικογένεια ( είμαι υπέρ ) αλλά να πετύχεις μετρά.Καλή επιτυχία!