Εγω παντως καθε μερα περναγα διπλα απο το ιδιο ατομο για 2 χρονια και ενιωθα μια απέχθεια για αυτο χωρις λογο!Ε λοιπον περναει διάστημα Χριστουγέννων που δεν εχω δει αυτο το ατομο και μολις μπαινω παλι στο προγραμμα το καθημερινο και πεφτω πανω στο ατομο αντι να το προσπερασω οπως εκανα καθε μερα δυο χρονια μενω να το κοιταω για κανενα πενταλεπτο ενω με προσπερνουσε!Αυτο ηταν!Την ειχα πατησει ασχημα! Εν τω μεταξυ δεν ηξερε καν οτι υπαρχω!Εγω εως τοτε ηξερα την υπαρξη του απλα και μονο επειδη με εκνευριζε!Περασε χρονος μεχρι να ξεπερασω το ατομο αυτο!Και ηταν πολυ εντονο αυτο μου ενιωθα!Φαντάσου πως αν εγω ερωτευτηκα παραφορα ενα ατομο με το οποίο πεφταμε επι δυο συνεχομενα χρονια φατσα με φατσα καθε μερα και οχι απλα δεν μιλαγαμε αλλα μου την εδινε η μουρη του,τοτε σιγουρα μπορει να συνεβη και σε εσενα που στο κατω κατω παντα συμπεριφεροσασταν φιλικα !