Πράγματι... Καλύτερα να είναι καθένας μας με κάποιον, για τον οποίον νιώθουμε κάτι, όχι να προσπαθούμε να πείσουμε τον εαυτό μας να νιώσει.Βασικά, μόλις διαπίστωσα ότι έχασα και το άλλο μισό νόημα της εξομολόγησης: ότι άδικο το τόσο άγχος να είμαστε "τέλειοι." Θα βρεθεί ο άνθρωπός μας που δεν θα συνεπαρθεί από το πώς είμαστε ήδη, όχι για κάποιες "προδιαγραφές" που εμείς θεωρούμε απαραίτητες.Και καλή Παρασκευή. :-D