Ειλικρινά; Νομίζω ότι είναι λόγια του αέρα, από αυτά τα βαρύγδουπα που μπορεί να νομίζουμε ότι τα νιώθουμε εκείνη τη στιγμή που τα λέμε και τα οποία αναπόφευκτα προσγειώνονται ανώμαλα στην πραγματικότητα. Δεν χρειάζονται τέτοια λόγια για να αγαπάει κανείς. Εκτός και αν γράφει ποίηση. Μπορεί να έχω και άδικο. Αλλά, αφού χωρίσατε, τι νόημα έχει να σκέφτεσαι και να αναλύεις την κάθε λέξη που σου λέει ο άλλος; Μπορεί να μην έχει και κάποια ιδιαίτερη σημασία.