Νομίζω ότι είναι λίγο πιο απλό από ό,τι το παρουσιάζεις. Το ερέθισμα είναι ότι κάποιος ζητάει μια συμβουλή. Κάποιος άλλος τη δίνει με βάση την εμπειρία του. Ο ερωτήσας την σκέφτεται, τη δέχεται ή την απορρίπτει. Γιατί όμως πρέπει η συμβουλή να χαϊδεύει τα αυτιά του; Θα σου δώσω ένα παράδειγμα: τυχαίνει να εξομολογείται μια κοπέλα τον έρωτά της για έναν παντρεμένο. Έρχομαι εγώ που πες πως έχω βιώσει μια τέτοια αδιέξοδη κατάσταση και ξέρω πόσο πονάει να της δώσω μια συμβουλή. Τι πρέπει να απαντήσω; Νομίζω κάτι του τύπου “πήγαινε να ραγίσεις την καρδιά σου”, “ζήσε το και μη δίνεις δεκάρα” ή κάτι παρόμοιο αντίκειται στην εμπειρία μου, οπότε δεν θα το χρησιμοποιήσω. Κοροϊδευτικά ή ειρωνικά σχόλια με βρίσκουν αντίθετη, είναι όμως κι εδώ ένα αντίγραφο της κοινωνίας μας, έτσι θεωρώ ότι μπορείς να δεις διάφορες απόψεις.