Η κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Τους γνωρίζουμε τους ανθρώπους αν είναι φίλοι μας και ξέρουμε πως λειτουργούν και αν είχαν σκοπό να μας θίξουν (παρόλο που αν είναι φίλοι, θα ήταν περίεργο το τελευταίο). Προσωπικά θα πήγαινα, αλλά δεν θα το άφηνα να περάσει στο ντούκου. Έστω ένα μήνυμα τύπου: "Ελπίζω να εννοείτε κι εμένα, και ας μην είδα το όνομά μου πουθενά". Το έχω κάνει. Το αποτέλεσμα ήταν δυο χρόνια αργότερα στο κάλεσμα για τα βαφτίσια να στέκει φαρδιά πλατιά και το όνομά μου στο κάλεσμα. Φίλοι και άνθρωποι δικοί μου όμως, γράφουν το όνομά μου πάντα.Να προσθέσω ότι συμβαίνει και σε άντρες. Έχει πάει ξάδερφος δικός μου στο πατρικό του για διακοπές και ήρθε κάλεσμα από πρώτο ξάδερφό του στο όνομα του πατέρα του "αξιότιμη οικογένεια τάδε" και ο ξάδερφός μου αρνήθηκε να πάει. Όλοι του λέγανε ότι εννοούσε και τον ίδιο, αλλά αυτός είπε ότι αυτά που εννοούμε τα λέμε ή τα γράφουμε και δεν βάζουμε τον κόσμο στην διαδικασία να αναρωτιέται. Κι εγώ επίσης έχω την απορία, αν όντως το κάλεσμα απευθυνόταν μόνο στους γονείς, από που θα το καταλάβαινε;; Μερικοί κάνουν πολύ κλειστό γάμο, σκεφτείτε να πήγαινε ακάλεστος. Θεωρώ ότι θέλει και λίγο ενσυναίσθηση μια τέτοια διαδικασία, πέρα από συνήθειες και παράδοση. Δεν θα έστελνα η ίδια ποτέ κάλεσμα που να δείχνει ότι δεν ξέρω σε ποιόν απευθύνομαι. Σίγουρα πάντα πρέπει να αναφέρονται όλα τα ονόματα, εκτός από τα ανήλικα μέλη μιας οικογένειας (σε ειδικές περιπτώσεις, ΚΑΙ αυτά. Όταν υπάρχει για παράδειγμα μια ιδαίτερη σχέση). Όλα τα άλλα για μένα είναι άρπα κόλλα και δείχνουν ασέβεια και "άντε να τελειώνουμε και με αυτό". Γάμος είναι, δεν είναι πρόσκληση για σουβλάκια.Ελπίδα θα ήθελα να επαναλάβω ότι βρίσκω εξοργιστική την νοοτροπία της κρυφής απειλής σε κάθε αντίρρηση που φέρνει κάποιος. "Ας τον/την να πάει μόνος/μόνη, αν είναι έξυπνος/έξυπνη θα περάσει καλύτερα". Αυτές δεν είναι σχέσεις αλλά τριτοκοσμικές καταστάσεις της συμφοράς. Αν ήμουν με άντρα που έδειχνε έστω και την παραμικρή τάση να με "απειλεί" με τέτοιου είδους συμπεριφορές σε κάθε μας διαφωνία, πολύ απλά δεν θα ήταν άντρας μου. Απαιτώ σοβαρότητα και αίσθηση ευθύνης, καλές οι παιδικές χαρές και τα Λούνα Παρκ αλλά όχι για τέτοιες ώρες.
