Απαίσιο, πώς σε νιώθω... Υπομονή μέχρι να κλείσεις τα 18 και να διεκδικήσεις τα δικαιώματά σου με σταθερό και ήρεμο τρόπο. Και εμένα δεν με άφηναν να βγαίνω μέχρι και το καλοκαίρι της γ' Λυκείου. Από το επόμενο φθινόπωρο, που έκλεισα τα 18, τους εξήγησα ότι θα κάνω ό,τι θέλω, πάντα με μέτρο. Φρόντισα να δουν ότι είμαι υπεύθυνη. Ετσι, ακόμη κι όταν παραλογιζονταν ότι θα μου συμβεί κάποια εγκληματική ενέργεια, εγώ χαμογελούσα και τους εξηγούσα ότι ο φόβος δεν οδηγεί πουθενά και οι λογικές αντιδράσεις και όσο γίνεται το να πηγαίνω σε πολυσύχναστα μέρη θα με προστατεύσουν στον βαθμό που είναι δυνατόν. Καλή τύχη σου εύχομαι!