Θα έλεγα ότι είνσι καλύτερα αντί να εστιάζουμε στον αλλον, να εστιάζουμε στο πώς αισθανόμαστε εμείς.Όσο φλερτάρουμε με το άτομο που μας ενδιαφέρει, νιώθουμε αυτή τη γλυκιά έξαψη και τον ηλεκτρισμό; Αν ναι, τότε το φλερτ μας ειναι επωφελές για μας, είναι ευχάριστο, περνάμε όμορφα. Αν, όμως, έχουμε κρεμαστεί από το φλερτ ως μέσο προς επίτευξη στόχου, αγχωνόμαστε, νιώθουμε ανεπαρκείς και ταπεινωμένοι, τότε δεν περνάμε καλά κι αυτό το φλερτ που κάνουμε μας κάνει κακό. Και δίνει και κακή εικόνα. Εφόσον λοιπόν το φλερτ μας είνσι ανταμοιβή από μόνο του (απόλαυση) κι όχι στοχοθέτηση, ώστε να μας καίει αποκλειστικά το αποτέλεσμα, δεν υπάρχει και λόγος απογοήτευσης ή στενοχώριας. Είναι σαν να πάμε στη τζελατερία και να δοκιμάσουμε με ένα μικρό κουταλάκι τη στρατσιατέλκα ή τη Λίλα Πάουζε, ΟΚ, καλό ήταν τόσο, αν μας προσφέρουν έχει καλώς, αν όχι δεν πειράζει, έχουμε φάει και στο παρελθόν, δεν ξελιγωθήκαμε, δεν πεθαίνουμε της πείνας.Δεν ξέρω αν το εκφράζω κατανοητά.