Εδώ είναι που διαφωνούμε.Αυτό το "είμαστε ερωτευμένοι μαζί του".Όχι. Δεν είναι έρωτας. Ο έρωτας κατευθύνεται προς το είναι του άλλου ατόμου, κι εμείς σε τετοιο στάδιο προσέγγισης δεν μπορπύμε ούτε να μυριστούμε το είνσι του άλλου.Νιώθουμε ερωτική έλξη.Αυτό είναι εντελωπς φυσιολογικό, βιοχημικό, ψυχολογικό φαινόμενο, μας πατά κουμπάκια ο άλλος άθελά του με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά του.Όμως οι λέξεις φέρουν φόρτο.Άλλο να πεις (στον εαυτό σου) "είμαι ερωτευμένη" (συναίσθημα χιλιοτραγουδισμένο και πάνω στο οποίο χτίστηκε όλο το μοντέλο του δυτικού ρομαντισμού από το amour de cour και δώθε) κι άλλο "νιώθω ερωτική έλξη" (κάτι που μεταφράζεται χωρίς τα ψυχικά σκηνώματα της πρώτης κατηγορίας).Η μη ύπαρξη έρωτα ´ιστοποιείται σπό τους υπέρμετρους εγωισμούς που βγαίνουν στο παιχνίδι του φλερτ, παίρνει τη μορφή πολέμπυ εξουσίας. Όμως ο έρωτας συνθλίβει το Εγώ επειδή ακριβώς εστιάζει στον άλλο και την δική του εξύψωση, την δική του χαρά!Το ότι επικράτησε το "είμαι ερωτευμένος" αντί "νιώθω ερωτική έλξη" εντάσσεται στο κοινωνικό πλαίσιο του ελέγχου της σεξουαλικότητας. Ο έλεγχος της σεξουαλικότητας είναι εργαλείο για τον έλεγχο των μαζών (κλασική συνιστώσα των άοκυταρχικών καθεστώτων, πχ. στο 1984).Κι έτσι καταλαβαίνουμε ότι είμαστε φραμάζια ενος ευρύτερου παιχνιδιού κι η ταλαιπωρία τγς Κικίτσας από τον Παντελάκη δεν είναι δική του ιδέα, αλλά σπόορος που εμφυτεύτηκε στο μυαλό της Κικίτσας παιδιόθεν.Εξαιρετικό ανάγνωσμα για τους μελετητούς: https://m.lifo.gr/articles/society_articles/89942