Πρώτα από όλα όποιος και αν είσαι εσύ που έγραψες την εξομολόγηση, μαζί σου. Ακριβώς τα ίδια πέρασα εγώ χρόνια πριν (κοντά στην ηλικία των 25) και πλέον με αγανακτούν αυτοί που κλαίγονται για κάτι ηλιθιότητες τύπου δεν έχω φίλους (γιατί άραγε;) ή όταν χωρίζουν (ακόμα και από τοξικές σχέσεις) κ.α. που ένας ΛΟΓΙΚΟΣ άνθρωπος δεν θα κλαιγόταν. Επίσης υπάρχουν πολλοί άνθρωποι (η πλειοψηφία) που κλαίγονται απλά γιατί μπορούν ενώ ΔΕ ΚΑΝΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΛΥΣΟΥΝ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥΣ. Προς μινόρε: ξέρω ότι ο ίδιος δεν θα σου απαντήσει, αλλά επειδή δεν είμαι εκείνος σου απαντώ: ψυχοθεραπεία χρειάζεσαι εσύ. Άλλα λέει στο κείμενο και άλλα καταλαβαίνεις εσύ οπότε αυτά που γράφεις Μήπως είναι για σένα; Μήπως το δικό σου παιδάκι μέσα σου δεν νιώθει δυνατό; μήπως Εσύ δεν έχεις πάρει ασφάλεια αγάπη και στο παρελθόν; σαν να διάβασες διαφορετικό κείμενο. Ούτε είπε πουθενά για αδικία, ούτε τίποτα από όλα αυτά που λες και όχι δεν αξίζουν Όλοι οι άνθρωποι το ίδιο.Ο καθένας ναι έχει το ταξίδι του σε αυτή τη ζωή, αλλά όταν κάποιος παλεύει για οτιδήποτε, αξίζει μακράν παραπάνω από κάποιον που δεν πολέμησε ούτε 1 μέρα στη ζωή του για τίποτα. Και μία χαρά νόημα έχει Να τα συγκρίνουμε. Όπως θα σύγκρινες 2 ανθρώπους που δουλεύει ο ένας λιγότερο με αυτόν που δουλεύει περισσότερο και δεν θα ήταν ΛΟΓΙΚΟ να παίρνουν τα ίδια λεφτά.