Το αλογάκι είναι ακακο. Έχω πιάσει στα χέρια μου δεν κάνει κάτι, περισσότερο φοβάται εκείνο. Απλά έχει περάσει η αντίληψη ότι ένας άντρας δεν φοβάται γενικά. Σίγουρα παίζει ρόλο αυτό το περιστατικό του παρελθόντος. Έχω ακούσει ανάλογη ιστορία με ακρίδα. Οι αρνητικές εμπειρίες μένουν. Χρειάζεται ψυχραιμία. Εμένα μια φορά είχε μπει στη τσέπη του τζιν μου που ετοιμαζομουν να πάω σε ένα κτήμα μια αράχνη. Το θυμάμαι και γελάω . Πρώτα έβγαλε το ένα ποδαράκι λέω οκ δεν τρέχει τίποτα, βγάζει το δεύτερο λέω οκ σιγά ακριδα θα είναι. Όταν έβγαλε το τρίτο ποδαράκι αυτό ήταν με τάραξα στις μπουνιές το αποτέλεσμα αδειάζοντας την τσέπη του τζιν ήταν μια διαλυμένη αράχνη . Βοηθάει και η εξοικείωση με τη φύση. Η εντομοφοβια μειώνεται. Οι σφήκες είναι επιθετικές και ιδίως ένα είδος που καλό είναι να το αποφευγουμε όλοι. Τα υπόλοιπα παλεύονται.