Βαριόμουν να κάνω login αλλά δε μπορώ να μην αφήσω ένα σχόλιο σε μια εξομολόγηση που ταυτίζομαι τόσο . Αυτό που θέλω να σου πω έχοντας περάσει τα ίδια είναι ότι ο χρόνος γιατρεύει τα πάντα. Γραφικό αλλά ισχύει. Όσο περισσότερο δεν τον βλέπεις τόσο θα απομακρύνονται οι σκέψεις σου. Θα παθαίνεις τις φλασιες σου που και πού και θα μαραζώνεις οκ, αλλά δεν θα ναι το ίδιο. Το θέμα είναι γιατί δεν έκατσε η φάση; Άμα είδες ενδιαφέρον στο βλέμμα του και πάλι τα παρατησες ,λογικά κάτι συμβαίνει έτσι; υπαρχει εμπόδιο; Γιατί αν είναι μόνο η δειλία τότε καλά να παθετε .