Δεν χρειάζεται μεγάλη φιλοσοφία στην επεξήγηση του ''γιατί'' που απορείς. Η απάντηση είναι απλή. Αν κάτι άξιζε θα έμενε και θα ήσασταν μαζί καλά και πλήρεις. Στο άμεσο μέλλον δεν θα πονάς και θα λες στον εαυτό σου ''καλύτερα που χώρισαν οι δρόμοι μας''. Αν κάποιος αγαπά δεν μας αφήνει και κάτι πολύ σημαντικό είναι πως δεν σκάβει το λάκκο μας φορώντας προσωπεία. Αυτός που πραγματικά νοιάζεται για εμάς ( εφόσον νοιαζόμαστε και εμείς) είναι δίπλα μας στα καλά και στα άσχημα, εξωτερικεύει τα συναισθήματά του και πάνω από όλα μας πονά ως άνθρωπος.
