Ο,τι προηγείται του "αλλά", δεν μετράει.Πράγμα που σημαίνει, ότι το "αλλά" εξουδετερωνει τα προαναφερθέντα. Γι' αυτόν τον λόγο, θα ήταν συνετό να το χρησιμοποιούμε με έναν πιο ευέλικτο τρόπο.Στην ερωτηση: σου άρεσε το φαγητό; Μπορούμε να απαντήσουμε ως εξης:Ωραίο, αλλά ήθελε λιγο αλάτι. (=γκρίνια)Ή:Ηθελε λιγο αλάτι, αλλά ήταν ωραίο. (=αποδοχή).Στην περίπτωση της εξ., το "μου λείπεις", μπορεί να ειπωθεί ως εξής "είμαι όλη μέρα έξω με τα παιδιά, αλλά μου λείπεις". Δεν ξέρω για σας, αλλά εμένα μου έχει συμβεί. Όπως μου έχει συμβεί και το "είμαι ολομόναχη, αλλά δεν μου λείπεις". Σε κάθε περίπτωση, βέβαια, κάθε τι που ανακοινώνουμε, έχει να κάνει και με το πόσο σεβόμαστε τον εαυτό μας και τον συνομιλητή μας.Γιατί υπάρχουν και περιπτώσεις που θα πει ο άλλος "σε αγαπάω, αλλά..." ως τρόπο να δικαιολογησει το γιατί ΔΕΝ σ' αγαπάει.Τέλος πάντων, πολλά είπα και χωρίς καφέ κιόλας. Άλλη φορά, θα μιλήσουμε για τη χρήση των προσωπικών αντωνυμιων και για το πόσο μεγεθυνεται το "μου λείπεις", αν απλά πούμε "... λειπεις".