Τις ελάχιστες φορές που άνοιγα την τηλεόραση, μόνο στην ΕΡΤ υπήρχε η πιθανότητα να βρω κάτι της προκοπής. Παρόλα αυτά αναγνωρίζω ότι με άλλοθι την παραγωγή πολιτισμού (σημαντική ίσως αν συγκριθεί με τα λοιπά σαπιοκάναλα, αλλά μίζερη και ανάξια λόγου αν τη συγκρίνουμε με δημόσιες τηλεοράσεις άλλων ευρωπαϊκών χωρών) συντηρούσε έναν ολόκληρο εσμό αναξιοκρατίας, κομματίλας και προκλητικής κατασπατάλησης του δημόσιου χρήματος. Και όλα αυτά πάντα στο όνομα της "δημοκρατίας" και του "πολιτισμού". Μακάρι να ζούσαμε σε μια χώρα όπου θα έμπαινε τέρμα σε όλο αυτό και θα αποκτούσαμε μια δημόσια τηλεόραση άξια του κοινωφελούς χαρακτήρα της. Και μακάρι οι πολιτικοί μας να έβρισκαν την τόλμη να κλείσουν άμεσα και ΟΛΑ ανεξαιρέτως τα ιδιωτικά κανάλια. Όλα αυτά που εκπέμπουν χωρίς άδεια και λαθροβιώνουν μέσω τραπεζικών θαλασσοδανείων που εξασφάλισαν οι ιδιοκτήτες τους μέσω των πολιτικών τους διασυνδέσεων. Μακάρι να μηδενίζαμε το κοντέρ με μια υγιή δημόσια τηλεόραση και ένα ή δύο το πολύ ιδιωτικά κανάλια (και πολλά λέω - δεν νομίζω ότι η διαφημιστική αγορά σηκώνει παραπάνω). Κανάλια που θα λάμβαναν άδειες με κριτήριο την πολυφωνία και τη στήριξη της οπτικο-ακουστικής βιομηχανίας της χώρας. Που σημαίνει παραγωγή σειρών και ταινιών που να μπορούν να σταθούν στο εξωτερικό και να δώσουν δουλειά σε χιλιάδες έλληνες. Όπως κάνουν τόσα χρόνια οι τούρκοι, οι σκανδιναβοί, οι άγγλοι, οι γάλλοι και τόσοι άλλοι... Τέλος, μακάρι να ζούσαμε σε μια χώρα όπου θα συζητούσαμε αυτά τα θέματα σοβαρά και δεν θα μετατρεπόταν η χώρα σε απέραντο καφενείο με 11 εκατομμύρια νοματαίους να συζητάνε για το ίδιο πράγμα επί τρεις μέρες το πολύ, πριν το ξεχάσουν και ασχοληθούν με κάτι άλλο...