Συμφωνώ μαζί σου εν μέρει, υπάρχουν πράγματι άνθρωποι που είναι μονίμως μες στην κλάψα και τη μιζέρια και δε θέλουν να κάνουν τίποτα για να αλλάξουν την κατάσταση γιατί τους αρέσει ο ρόλος του θύματος και τον χρησιμοποιούν για να τραβούν την προσοχή. Υπάρχουν όμως και άλλοι που δεν ξέρουν πώς να ξεφύγουν από μια κατάσταση, που θέλουν, αλλά δεν ξέρουν τι να κάνουν για να τα καταφέρουν. Για παράδειγμα εγώ έχασα βάρος τρώγοντας τα πάντα εκτός γλυκών με κατάλληλους συνδυασμούς, ούτε έκοψα το φαγητό, ούτε έκλεισα το στόμα μου, αλλά μέχρι να μάθω τι να τρώω διαρκώς προσπαθούσα και αποτύγχανα. Στις αρχές όταν με ρωτούσαν πώς τα κατάφερα καθόμουν και εξηγούσα για να βοηθήσω, με έβαζαν να εξηγώ απλά πράγματα με όσες λεπτομέρειες μπορεί να έχει κάτι απλό, με παραδείγματα, ήθελαν λίστες για να μην μπερδεύονται, τελοσπάντων μου έβγαζαν το λάδι για να μου πουν στο τέλος "από Δευτέρα" ή να αμφισβητούν ότι θα έχουν αποτέλεσμα (με το ζωναντό αποτέλεσμα μπροστά τους). Είπα κι εγώ ένα σταδιάλα, αν θέλετε να κλαφτείτε να πάτε να πληρώνετε και πλέον μόνο αν δω ότι ο άλλος προσπαθεί πραγματικά και ζητάει βοήθεια θα πω κάτι. Υπάρχουν άλλοι τόσο κομπλεξικοί που προσπαθούν να σε αρρωστήσουν για να νιώσουν καλά, εκεί δεν έχω καμία συμπόνια. Εν κατακλείδι δεν μπαίνουν όλοι στο ίδιο σακί.