Επιτρέψτε μου να βρίσκω το άρθρο πραγματικά ατυχές και αμετροεπές (όπως και τα περισσότερα σχόλια), παρ όλα αυτά αναδεικνύει ευτυχέστατα τις αντιφάσεις της υπόθεσης. Ένας παρανόμως παρατεταμένα προφυλακισμένος άνθρωπος που παραδέχεται την πίστη του στον ένοπλο αγώνα, βαπτίζοντας το κράτος απολυταρχικό και τον αγώνα του επομένως απέναντί του δίκαιο, ζητάει από αυτό να του φερθεί με ισονομία, επικαλούμενος τον ίδιο τον νόμο, τον οποίο και επομένως αναγνωρίζει ως δίκαιο, άρα ματαιώνοντας πρωταρχικά το δίκιο του αγώνα του πριν προφυλακιστεί και την πίστη του σε αυτόν και δικαιώνοντας αυτό που πολεμάει. Από την άλλη όμως, πριν τον κατηγορήσει κανείς για αγωνιστική λιποψυχία ή ακυρώσει την απόφαση του να ξεκινήσει απεργία πείνας, μπροστά στην ισονομία που ζητάει βγαίνει δικαιωμένος εν τη απουσία της. Εμάς, σαν πολίτες του κράτους, τί μας ενδιαφέρει τώρα; Το ποιος είναι, από που προέρχεται, το πως ζει και επιβιώνει, το αν είναι πραγματικός επαναστάτης ή ψευτοαγωνιστής, ή αν είναι ένοχος ή αθώος; Αν πρέπει δηλαδή να παραμείνει στην φυλακή,(γιατί και πόσο) ή όχι; Δικάστηκε; Όχι. Αυτό δεν έπρεπε να έχει γίνει για να είναι φυλακισμένος; Τότε γιατί κρατείται μέσα; Πριν τον κρίνει λοιπόν το οποιοδήποτε "νομιμόφρον" ή "αλληλέγγυο" λαικό δικαστήριο της lifo και της κάθε lifo, και πριν μιλήσει εξ ονόματός του ο κάθένας, πρέπει να κατακρίνουμε τις Αρχές για την παράβαση του νόμου να τον κρατάει προφυλακισμένο παρανόμως σαν να τον έχει δικάσει, στερώντας του την ελευθερία του που με βάση τον νόμο δικαιούται και ο οποίος νόμος θα θέλαμε να εφαρμοστεί έτσι και σε εμάς αν ήμασταν προφυλακισμένοι και εκκρεμούσε η δίκη μας. Σχόλια όπως του Christos Him και του Insert_Coin κ.α είναι μικρόνοα και χαιρέκακα, χαιρετίζουν και δείχνουν ανοχή σε ένα καθεστώς που φλερτάρει ανοιχτά με την απολυταρχία και τον σκοταδισμό και που δικαιώνει αυτόν τον οποίο οι ίδιοι σπεύδουν να κηλιδώσουν αυτοδίκαια στο όνομα μιας ασφάλειας από την αντιδημοκρατικότητα, συκοφαντώντας και εκτίθωντας αφελώς τελικά όχι κανέναν άλλον παραμόνο τους εαυτούς τους, αποδεχόμενοι άκριτα και αμαχητί εντός των σχολίων τους την αντιδημοκρατικότητα των οργάνων του νόμου, στην οποία και είναι και εντελώς παραδομένοι. Από την μία έχουμε την υπόθεση του Σακκά από την άλλη την παράνομη κράτησή του. Για το πρώτο θα κρίνει κάποια στιγμή το δικαστήριο. Για το δεύτερο όμως ποιος θα αποφανθεί;