Ο κύριος Simpson τα λέει πολύ καλά.Και εγώ θα πω ότι, μιας και σταμάτησες τις συνεδρίες με την ψυχολόγο αφού και δεν υπήρχε λόγος, και αφού είσαι καλά με τον εαυτό σου, τότε το μόνο που μένει είναι να συνεχίσεις να αναλαμβάνεις δράση στη ζωή. Να κάνεις καινούργια πράγματα, να προκαλείς τον εαυτό σου να εξελίσσεται όλο και πιο πολύ... Χωρίς μελαγχολία και παράπονο, γιατί η ζωή δεν μας χρωστάει κάτι, κι ούτε πάντοτε φταίμε για την τύχη μας. Και μόλις τα εσωτερικεύσεις αυτά, και αισθανθείς ακόμα πιο πλήρης από ό,τι τώρα (γίνεται, trust me:)) και πως δεν σου λείπει τίποτα, θα βρεις αυτό που πραγματικά ποθείς...Καλή τύχη σου εύχομαι!