Υποψιάζομαι πως έχουν δίκιο οι φίλοι σας. Αν είναι στα 42 και ακόμα "ανακαλύπτει τον εαυτό του" (μήπως ψάχνει τι σχολές να δηλώσει στο μηχανογραφικό;), τότε μου δίνει τη γενική εντύπωση ενός ανθρώπου που δεν έχει προσδιοριστεί καν στη ζωή του. Αν δεν ξέρει καν τι θέλει από τον εαυτό του, πώς περιμένετε να ξέρει τι νιώθει για εσάς και τι θέλει από εσάς; Ναι, υπάρχουν παραδείγματα ανθρώπων που άλλαξαν τη ζωή τους στα 50 τους, αλλά αυτοί ήταν άνθρωποι της δράσης, όχι απλώς των απροσδιόριστων σκέψεων. Συμφωνώ, επίσης, με Serendi-pity, που λέει πως σαφώς και το να του αρέσετε είναι δεδομένο από τη στιγμή που ξεκίνησε σχέση μαζί σας κάποτε! Τώρα υποτίθεται πως θα έπρεπε να έχει καταλάβει αν μπορεί να φανταστεί τη ζωή του χωρίς εσάς ή όχι και αν είναι διατεθειμένος να κάνει κάποια βήματα παραπάνω προκειμένου να σας κρατήσει. Αν σας θέλει για να περνά ευχάριστα την ώρα του όσο "ανακαλύπτει τον εαυτό του," ας πάει να χαθεί καλύτερα... στην εξερεύνηση και να σας αφήσει σε ησυχία. Ο άνθρωπος που στ' αλήθεια αγαπάει, δεν φοβάται να το πει και να το δείξει με σημαντικές πράξεις που δείχνουν όχι απλώς φροντίδα, μα και ενδείξεις ότι σας υπολογίζει στη ζωή του. Είναι υπέροχο που νιώθετε αγάπη που θέλετε να μοιραστείτε. Μοιάζετε για άνθρωπος που νιώθει κερδισμένος όταν δίνει, ένα χαρακτηριστικό δυσεύρετο (με εξαίρεση, ίσως, τις μητέρες που έχουν τέτοια αγάπη προς τα παιδιά τους). Έτσι, λοιπόν, καταλαβαίνετε ότι η πηγή της αγάπης και της χαράς είστε εσείς ή ίδια. Κοιτάξτε να διοχετεύσετε την αγάπη αυτή σε άλλες μορφές σε ανθρώπους που αξίζουν και θα το εκτιμήσουν. Η αγάπη προσφέρει ενέργεια και φαντασία. Για παράδειγμα, διοργανώστε κάποια έκπληξη ή ένα μικρό πάρτυ για κάποιον/-α φίλο/φίλη σας που θα έχει γενέθλια ή γιορτή. Και θα κατευθύνετε την ενέργειά σας σε κάτι ευχάριστο και θα μείνει η στιγμή αυτή στην παρέα σας. Αφήστε την ερωτική αγάπη, αυτή θα έρθει μόλις βρεθεί ο κατάλληλος άνθρωπος για εσάς.Έτσι όπως τα γράψατε, θα σας έλεγα ότι το ρίσκο είναι πιο μεγάλο αν γυρίσετε σ' εκείνον τον πρώην σας και καταλήξετε να δαπανήσετε 2-3 χρόνια, όπως λέτε, με την ελπίδα ν' αλλάξει κάτι (όσο έχει ερωτικές επαφές μαζί σας με στολή αστροναύτη, μην και δεν σας αφήσει έγκυο), και μείνετε στο τέλος με την πικρία μέσα σας ότι κάνατε λάθος επιλογή. Καλύτερα να μείνετε μόνη, να βρείτε κάποιον τρόπο να διοχετεύσετε την ενέργειά σας και στο ενδιάμεσο να βγείτε και ραντεβού για να δείτε τι επιλογές υπάρχουν εκεί έξω. Αν εκείνος σε 2-3 χρόνια αλλάξει γνώμη, θελήσει οικογένεια και σας θελήσει στη ζωή του, κι εσείς δεν θα έχετε πια βρει κανέναν, τότε θα το σκεφτείτε. Σας εύχομαι αγάπη και δύναμη πάντα.
