Καταρχάς μη νιώθεις άσχημα ηλικιακά (ειδικά στα 23 που δεν πάει αιώνας που βγήκες από την εφηβεία). Όσο και να είμαστε η οικογένεια είναι μια μεγάλη ανάμνηση που υπήρχε από την αρχή της ζωής μας δίνοντας μας τα πρώτα ερεθίσματα, τις πρώτες στιγμές, τους πρώτους ανθρώπους που ήρθαμε σε επαφή και πολλά ακόμη. Είναι λογικό να σου λείπει ειδικά έχοντας και δυσάρεστα συμβάντα όπως αυτό του χωρισμού. Ο χωρισμός πονάει πάρα πολύ σαν λέξη, σαν σκέψη, αλλά πίστεψε με καμιά φορά φέρνει την λύτρωση και είναι καλύτερα έτσι, παρά μαζί με το μαζί να μην είναι τίποτα άλλο πέρα από τα σώματα. Ας μην αρκεστούμε στο τι μας γεμίζει οπτικά και σκεπτικα αλλα και τι είναι σωστό. Φυσικά κατανοώ ότι εσύ έχεις στο μυαλό σου όμως, το ιδανικό, το μαζί σε σώμα και ψυχή. Δυστυχώς αγάπη μου όλοι οι άνθρωποι δεν συμβιωνουν τελικά, είναι η πλειοψηφία πλέον, θα τα καταφερεις δεν θα το αφήσεις να περάσει και θα αρνηθείς την λέξη που έβαλες για τίτλο. Εύχομαι να βρεις στη δική σου οικογένεια ότι έχασες ή δεν βρήκες στη παιδική σου, γιατί αυτή είναι που θα βιώσεις ακόμα περισσότερα χρόνια. Και να θυμάσαι, οικογένεια δεν είναι μόνο οι γονείς μας, οι συγγενής μας κλπ αλλά και ότι ορίζουμε εμείς έτσι γιατί αυτό μας κάνει να αισθανόμαστε. Εγώ ορίζω οικογένεια τη φίλη μου ,το γατί μου ,το αγόρι μου (τυχαία παραδείγματα) γιατί αυτό μου δίνουν και με το παραπάνω. Το δεσμό της οικογένειας. Δεν υπάρχει μόνο με την ένωση του κοινού αίματος αλλά και με την συνεισφορά και την ψυχή. Εύχομαι να βρεις πολλά τέτοια.