Θέτεις ένα σημαντικό παράγοντα. "δεν θα γινεις πρωταγωνιστρια σε ρομαντικη ταινια... Ουτε σου αξιζουν τα παντα κυρια μου τοσο απλα."Kαι θα συμφωνήσω στο γενικότερο νόημα. Όμως μια ολόκληρη ποπ κουλτούρα τα τελευταία 20-30 χρόνια μας έχει πιπιλίσει τον εγκέφαλο "αξίζεις", "αγάπησε τον εαυτό σου", "ζήτα τ'άστρα", "επειδή μου αξίζει" (το σλόγκαν της...λορεάλ), "είσαι μια μοναδική χιονονιφάδα" κλπ κλπ. Πώς περιμένεις χωρίς ΠΑΙΔΕΙΑ να έχει αντιστάσεις η μέση 30χρονη ας πούμε; Μια ολόκληρη ζωή αυτά της λένε. Τα έχει εγκολπώσει. Ο ρομαντισμός της είναι βγαλμένος από ταινία της Τζέην Ώστεν. Αυτόν ξέρει, αυτόν εμπιστεύεται. Πιο πέρα δεν της έδειξαν. Και δεν έψαξε. Γιατί η παιδεία δεν ευνοείται. Επιπλέον ο δικαιωματισμός έχει γίνει εργαλείο για να πουλήσει τον εαυτό του και τους εκπροσώπους του, και δυστυχώς αντί να ενδυναμώσει τις ευαίσθητες ομάδες αρχίζει και τις πατρονάρει άγρια, δίνοντάς τους μη ρεαλιστικές υποσχέσεις. Αλλά θα επιμείνω ότι το ίδιο είναι και για τους άντρες. Σας υποσχέθηκαν μια ζωή όπου θα την ζούσατε περίπου ως το sidekick του James Bond, για να μην πω ο ίδιος ο James Bond! Γκομενάρες, διακοπάρες, ποτάρες, συναρπαστικές δουλειές, κι ένα φυσίζ που περνάει τα καλλιστεία του Mr.Adonis χαλαρά."Επειδή μπορείς", "γίνει ο καλύτερος ευατός σου", "πώς να πιάσεις την καλύτερη μο@ν@ρα στα δίχτυα σου", "πιάσε ένα 6πακ με 6 λεπτά τη μέρα" κλπ κλπ. Μόνο εγώ έβλεπα τόσα χρόνια αυτά τα εμετικά άρθρα κι εξώφυλλα στα περιοδικά και τις ιστοσελίδες; Όχι. Με αυτά γαλουχήθηκε η γενιά των Millenials και κάτω. Ε, τι να περιμένεις μετά! Αυτά υποσχέθηκαν για να πουλήσουν (χιλιάδες εύκολα κλικ(, εσείς τα πιστέψατε (επειδή είχε χαθεί το μέτρο κι όλοι ήταν μες την καλή χαρά προ κρίσης) και μετά ήρθε η πραγματικότητα και σας έσπασε τα μούτρα. Θλίβομαι και συμπονώ, αλλά και τι να κάνω. Θα πάρει καιρό να ξεπεραστεί όλο αυτό...Η γενιά αυτή είναι χαμένη. Ο σώζων εαυτόν σωθήτω.
