Έλα που ήταν υπέροχα! Τα παιδικά σας χρόνια νοσταλγείτε απλώς. Έπαθα το ίδιο με τον άντρα μου τις προάλλες, που θυμήθηκε όοοοοολα τα φλώρικα προ 35ετίας κομμάτια και κούναγε και το χέρι με τα δάχτυλα σε θέση "κερασφόρος χείρ" (έχει και πνεύμα ειρωνίας ο καλός μου!)"Χαμομηλάκι;" του αντέτεινα.Δηλαδή, πού θέλω να καταλήξω, υπήρχαν και καλά σημεία στο παρελθόν, μη θυμόμαστε μόνο τα πιο γλυκανάλατα όμως. Δείχνει γεροντάματα.
