Φυσικά και έχει διαφορά η χρονική στιγμή. Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω γιατί να μένεις σε μια σχέση που τελικά είτε δεν σου κάνει ο άλλος, είτε καταλαβαίνεις ότι δεν τον γουστάρεις. Ποιον τιμάει αυτό; Υπάρχει διαφορά να μην τα παρατάω με την πρώτη στραβή για κάποιον που μου αρέσει και που βλέπω ωραία δείγματα χαρακτήρα, όχι όμως να μένουμε από λύπηση. Χάρη να του κάνει; Αυτό προσβάλει και τους δύο στην τελική.Η κοπέλα δεν είναι ερωτευμενη μαζί του. Καλύτερα να το διαλύσουν τώρα λοιπόν από το να καταλήξει να γράφει εξομολογησεις τύπου : έρωτα ή αγάπη; Δεν αφήνουμε έτσι απλά αυτόν που μας κάνει να ονειρευομαστε ένα κοινό μέλλον, αυτόν που το χαμόγελο του όταν το σκεφτόμαστε χαμογελάμε ασυναίσθητα και άλλα ωραία. Εκτός κι αν μας κακομεταχειριζεται εννοείται. :) αλλά αν δεν τον θέλουμε τον άλλον, γιατί να του στερήσουμε την ευκαιρία να βρει κάποια που θα τον θέλει όντως και δεν θα πιέζεται δίπλα του; Δεν μένουμε για ν αποδείξουμε ότι το έχουμε με τις σχέσεις, ή έστω είναι τόσο λάθος λόγος που δεν θα μπω στην διαδικασία να αναλύσω και αυτό.