Εκείνο που μπορώ να σου πω είναι, ότι πολλές φορές τα βλέπουμε μονοδιάστατα τα πράγματα σε σημείο που καταντάει προβληματικό. Αν δεν έχουμε ανθρώπους γύρω μας με ειλκρινή διάθεση να μας "συνεφέρουν" όταν παραλογιζόμαστε, χρειάζεται ένας πολύ δυνατός και αντικειμενικός άνθρωπος για να τα καταφέρει μόνος τους. Δηλαδή, να είναι σε θέση να παρακολουθεί τον εαυτό του, να του ζητάει λογαριασμό και να τον διορθώνει. Πρόκειται για μια ισόβια διαδικασία που δεν θα έπρεπε να σταματάει ποτέ. Θέλω να σου πω, δεν σε ξέρω και κάπου υπάρχουν άνθρωποι που θα μπορούσαν να μας μιλήσουν για σένα έτσι όπως εσύ ίσως δεν μπορείς να κρίνεις τον εαυτό σου. Μου έχει συμβεί άπειρες φορές να διαπιστώσω για παράδειγμα ότι κάποιος άνθρωπος ακριβώς ακολουθεί τακτικές που λέει ότι έχει υποστεί από άλλους. Και χειρότερα μη σου πω. Όταν λοιπόν ζούμε το ίδιο και το ίδιο με διάφορους ανθρώπους, μπορεί να μην φταίει απλά το ότι κάνουμε λάθος επιλογές. Αλλά ότι τραβάμε ανθρώπους που μας μοιάζουν ή έχουν κάτι που επειδή δεν βρισκόμαστε μέσα μας σε ισορροπία το "χρειαζόμαστε". Ίσως το σχόλιό μου να μην σε αφορά, ίσως και ναι. Προσπάθησε να σκεφτείς εσύ πως συμπεριφέρεσαι σε άλλους, τους πλησιάζεις με συγκεριμένες προσδοκίες; Ποιά είναι η συμπεριφορά σου γενικότερα; Πότε ήταν η τελευταία φορά που έκανες κάτι για κάποιον χωρίς να περιμένεις ανταπόδωση; Σε τι κύκλους κινείσαι; Με ποιά κριτήρια επιλέγεις να προσεγγίσεις ανθρώπους; Τι είναι αυτό που παρακινεί άλλους να σε προσεγγίσουν;Όλα έχουν να κάνουν, ηρέμησε και βάλτα κάτω ίσως την βρεις την άκρη.