Γενικά πιστεύω ότι σε μια σχέση υπάρχει αλληλοπροσφορα αναλόγως των δυνατοτήτων του καθενός σε όλους τους τομείς. Η ισοπεδωτική ισότητα, ουδεμία σχέση έχει με την ισοτιμία των ανθρώπων, δηλαδή αν εμένα μου περισσεύουν και στον άλλον ούτε για τα βασικά δεν φτάνουν τι κακό θα είχε να παρεχω; Αφού στην πραγματικότητα δεν τα στερούμαι και δεν θα αναγκαστεί ο άλλος να ψάχνει 10λεπτα να πάμε για έναν καφέ! Αντίστοιχα, αν εγώ είμαι άθλια μαγείρισσα και ο άλλος φτιάχνει υπέροχα φαγητά ποιο το νόημα να φάμε κάτι καμένο που εμένα θα με αγχώσει και θα με κουράσει διπλά; Θέλω να πω, το βασικό είναι να υπάρχει μια αμοιβαία, φροντίδα και να μοιραζόμαστε αυτά που είμαστε κι ενίοτε έχουμε με τους άλλους για να περνάμε πρώτα εμείς όμορφα.Υ. Γ. Για τα μεγάλα έξοδα, πες, το καταλαβαίνω γιατί το τι θεωρείς εσύ άνετο και τι έξοδα έχει, δεν το ξέρω. Φυσικα το να κολλάει στα πενηντάλεπτα με ξεπερνάει. Το βρίσκω πολύ μίζερο σαν κίνηση και θα με έκανε να θέλω να βάζω και λίγα παραπάνω για να μην πει ότι του τα έφαγα κιόλας.Τελος, με ξενερώνει όταν γενικά ο άλλος δεν προσφέρει τίποτα στην σχέση και απλά νομίζει ότι είναι υπεργαματος και αρκεί. Θα μου πεις δεν με ρώτησες τι νιώθω εγώ, αλλά οι απαντήσεις μου σχετίζονται με το πως νιώθω εγώ. Ομως, σχέση έχεις εσύ μαζί του. Αν το βρίσκεις άσχημο αυτό που κάνεις, καλώς.Υ. Γ. 1 Να έρθει ο άλλος να σε πάρει με τ' αυτοκίνητο, να σε πάει κάπου ωραια, να σε κεράσει ένα γλυκό και να σου πάρει ένα λουλουδάκι είναι κινήσεις όμορφες που εμπεριέχουν χρηματικό ποσό αλλά όχι τόσα για να είναι απαγορευτικά και τα βρίσκω όμορφα και απαραίτητα. Όπως αντίστοιχα μπορείς εσύ να πάρεις κάτι σχετικά οικονομικο ή κάτι άλλο που του αρέσει για την χαρα της κίνησης. Οπότε οι άνθρωποι που δεν είναι αυτής της λογικής με ξενερωνουν. Κι έχω δει άτομα που όντως δεν τους φτάνουν και θέλουν να προσφέρουν γιατί δεν είναι το χρήμα που χαλάει ο άλλος για εμάς, αλλα όταν κάποιος είναι σημαντικός για εσένα θες να προσφέρεις κι αυτά που δεν έχεις.
