Και εγώ έτσι ακριβώς είμαι. Ταυτίζομαι απόλυτα ,θέλω να ανοιχτώ και να κοινωνικοποιηθώ αλλά τίποτα (είμαι και εγω 20) . Ήθελα και εγώ σήμερα να γράψω μία εξομολόγηση γι'αυτό , αλλἀ με πρόλαβες . Δεν ξέρω , είναι από τη μία ότι δεν ξέρω τι να πω με τον άλλο (βαριέμαι), τα μηνύματα είναι η χειρότερη μου, από την άλλη όταν είμαι με γνωστούς είναι λες και χάνω εγκεφαλικά κύτταρα(φοβάμαι ότι καταστρέφω τις ήδη υπάρχουσες σχέσεις). Δεν έχω κοινωνικές δεξιότητες , προσπαθώ να μάθω από τους γύρω μου.Μην τα παρατάς , κάνε πράγματα που θα σε βγάλουν από το comfort zone σου , εγώ θα γραφτώ σε λίγες μέρες σε κάτι χόμπι (γερμανικά και μια πολεμική τέχνη) ,σκέψου ότι και οι υπόλοιποι θέλουν τα ίδια πράγματα με σένα ,αποδοχή ,παρέα και μην τους παίρνεις τόσο σοβαρά (όταν είμαι αγχωμένη για κάποιο άλλο θέμα είμαι πιο νορμάλ και φιλική).Αν θες να δεθείς με κάποιον ,μπορείς να προτείνεις να πάτε σε μια συναυλία , escape room , όχι απλά για καφέ.Αυτή είναι η δική μου μικρή εμπειρία και συγνώμη που έγραψα και εγώ μια μικρη εξομολόγηση από κάτω.