Είναι πολύ λίγοι οι άνθρωποι που ακούνε. Οι περισσότεροι λένε ότι ακούνε, και σκέφτονται τα δικά τους. Το βλέπεις στα μάτια τους και στις ασυναίσθητες κινήσεις που κάνουν. Σε αυτές τις περιπτώσεις απλώς παύω να μιλάω.Προσωπικά θα πω ότι πλέον μόνο 2 άτομα υπάρχουν που θα με ακούσουν για σοβαρά θέματα και επιπλέον τις πιο ουσιαστικές συζητήσεις τις έχω κάνει με ανθρώπους "αγνώστους" κατά κάποιο τρόπο. Εχθές σε μια συνάντηση που πήγα, έπιασα συζήτηση με μία γυναίκα που δεν της μίλαγε κανείς καθώς δεν ήταν της "κλίκας". Αυτή λοιπόν η συζήτηση ήταν που με γέμισε και απέκτησε ενδιαφέρον η βραδιά. Συγκινήθηκε, συγκινήθηκα, αυτό ήταν μια αληθινή επικοινωνία και αυτό επιζητώ πλέον στην ζωή μου. Ως προς τους συμβιβασμούς, είναι μεγάλη κουβέντα και ακόμα δεν έχω καταλήξει ως προς αυτό. Ναι είναι αναπόφευκτοι αλλά θα πρέπει να τηρείται μια ισορροπία, διότι αν δεν γίνει αυτό, τότε χάνει το νόημα και ο συμβιβασμός και η ζωή τελικά καταλήγει να γίνει αφόρητη αντί για πιο εύκολη.
