Η αλήθεια είναι ότι το "τρένο" των γνωριμιών σε τέτοια ηλικία αν το χάσεις, μετά πολύ δύσκολα κάνεις παρέες και φίλους. Πολλές φορές είμαστε τόσο επιλεκτικοί σε τόσο νεαρές ηλικίες με τις παρέες μας, σε σημείο που αν δεν μοιραζόμαστε ίδιο γούστο στο ντύσιμο ή στις ταινίες να τα χαλάμε· μα αν ρωτήσεις ανθρώπους σε μεγαλύτερη ηλικία που νιώθουν μόνοι, θα έδιναν το παν έστω να έχουν κάποιον στον οποίο να μιλήσουν, χωρίς να έχει σημασία το αν στους συνομιλητές τους αρέσουν τα κλαμπ ή η πανκ ροκ μουσική. Στην τελική, οι παρέες είναι για να σε βγάζουν λίγο εκτός της ζώνης ανέσεώς σου, να σου προσφέρουν μια διαφορετική οπτική και να βιώσουν κι εκείνοι κάτι το διαφορετικό μαζί σου.Ο κόσμος εκεί έξω δεν είναι τόσο κακός όσο νομίζεις. Είναι αξιοθαύμαστο που έχεις τη δική σου ταυτότητα και ξέρεις τι δεν θέλεις από τον περίγυρό σου, όμως κάπου έχω την αίσθηση ότι αυτοπροσδιορίζεσαι μέσω της αρνητικής εικόνας που έχεις κατασκευάσει για τον κόσμο εκεί έξω: στο στυλ "ο κόσμος εκεί έξω κουτσομπολεύει και κρίνει μόνο με βάση την εμφάνιση, οπότε εγώ αρνούμαι να βγω και να φαίνομαι" ή "τα ενδιαφέροντα του κόσμου γύρω μου είναι τόσο χαζά, ας είμαι εγώ η παράξενη και περιθωριακή μεν, κλάσης ανώτερη δε." Μην μπερδεύεις τις πλατιές μάζες με τους ανθρώπους και θα βρεις κι εσύ ενδιαφέρουσες προσωπικότητες να ταιριάξεις.