Να σου πω την αλήθεια; Βαρέθηκα να διαβάζω για "άτυχες" γυναίκες (που την είδες την ατυχία;; Μια χαρά σωστό άντρα πήρε) που παντρεύτηκαν επειδή "αναγκάστηκαν". Ποιές θα ήταν οι συνέπειες αν είχε αρνηθεί να παντρευτεί; Κλείσιμο σε κανένα μπουντρούμι χωρίς νερό; Έστω. Μετά; Την ανάγκασαν να κάνει δυο παιδιά, μήπως την ανάγκασαν να τα βρίζει και να τα χτυπάει κιόλας; Κάπου να βάλουμε ένα φρένο, κάπου να μετράμε και τις ευθύνες μας αλλά και αυτές των γονιών μας ανεξαρτήτου φύλου. Θεωρεί ότι μοιράζει απλόχερα την αγάπη; Καμιά φορά δεν ξέρω αν γράφονται μερικά πράγματα για να προκαλέσουν, ή γιατί στ' αλήθεια τα πιστεύετε. Έχεις πάει σε Ψυχολόγο, πήγαινε ξανά να αποκτήσεις κάποια συναισθηματική απόσταση και να μπορέσεις να κρίνεις πιο αντικειμενικά τα πράγματα. Η μητέρα σου είναι αρκετά μεγάλη για να ξέρει τι χρειάζεται, άλλωστε θεωρεί ότι όλα "είναι καλά", έτσι δεν είναι; Πρόσεχε μην μπεις κι εσύ στη λίστα των ανθρώπων που φάγανε τη ζωή τους με το να προσπαθούνε να λύσουν τα προβλήματα της μαμάς. Αλήθεια, πόσο συχνά συμβαίνει το ίδιο για τους μπαμπάδες; Μήπως μερικές γυναίκες πατάνε πάνω στο φύλο τους για να παραμένουν "παιδούλες" και να φορτώνουν όλες τους τις αποφάσεις σε κάποιον άλλον; Φτάνει πια, κοίτα τον εαυτό σου και σταμάτα να ασχολείσαι με την μητέρα σου λες και είναι 5 χρονών (κι εσύ ακόμη ανήλικο παιδί της). Αλήθεια, πριν βγει στη σύνταξη είχε ενδιαφέροντα και μετά τα παράτησε; Ή απλά η ζωή της ήταν πάντα οικογένεια, τηλεόραση και ένας καφές με φίλες; Ελπίζω να καταλαβαίνεις την διαφορά.