Εγώ πιστεύω ότι είσαι ξεχωριστή για τους γονείς σου.. Φαντάζομαι σε νοιάζονται πολύ, αλλά με τον δικο τους προσωπικό τρόπο ο οποίος είναι δυσλειτουργικός απ' ότι μας λες. Να ξέρεις όμως ότι δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι τον ίδιο τρόπο να εκφράζουν τις καταστάσεις και τα άγχη τους. Ακόμα και οι γονείς. Δεν είναι τέλειοι. Κανείς δεν γεννήθηκε με εγχειρίδιο γονεικοτητας. Όταν μεγαλώνουμε δεχόμαστε τους γονείς μας ....δυστυχώς δεν είναι οι ήρωες που πάντα νομίζαμε....ως παιδιά... η συνειδητοποίηση αυτή πονάει αλλά κάνει καλό να το χωνέψουμε.αποδεχόμαστε ότι ειναι άνθρωποι με πάρα πολλές αδυναμίες με θέματα που αναπαράγονται από γενιές σε γενιές κλπ.Δώσε τους την ευκαιρία να γνωριστείτε καλύτερα μίλησε τους για σένα και τα αισθήματά σου, αν φυσικά δεν έχεις κουραστεί να προσπαθείς..δεν μας αναφέρεις βέβαια την ηλικία σου άλλο να είσαι 16 άλλο 25.... Οι γονείς σου ίσως προβάλουν σε σένα τα δικά τους θέματα για τις δικές τους προσωπικές φοβίες.. και πράγματα που κατάφεραν η δεν κατάφεραν οι ίδιοι....γιαυτο στα λένε όλα αυτα... πηγάζουν από τους ίδιους....εσύ μεγαλώνοντας, πρέπει να βάλεις τα όριά σου , να είσαι σταθερή και να ξεκαθαρίσεις ποια και πως θέλεις να είσαι να προσπαθήσεις να κάνετε μίαβσυζήτηση... Αν μετά από πολλές προσπάθειες δεις ότι δεν τα καταφέρνετε πρέπει να πάρεις αποφάσεις και να προστατεύεις τον εαυτό σου...γιατί μεγαλώνοντας είναι και αυτό δική σου ευθύνη! :) Αν εσύ δεν συμφωνείς αυτές τις απόψεις περί γάμου και ότι δεν θα τα καταφέρεις, να κοιτάξεις να το πιστέψεις και να το στηρίξεις πραγματικά. Ανέλαβε ότι ευθύνη έχεις και πάρε τη ζωή στα χέρια σου! :)