Αγαπητέ Δον Ιδιώτη, μια και ο Λύκος της Στέππας εξαφανίστηκε (ελπίζω ειλικρινά να είναι καλά, να τσαντίστηκε απλώς που έφυγε ο αγαπημένος του Νίκος Δήμου απ'τη Lifo--και να αποφάσισε να απέχει από το site ως ένδειξη διαμαρτυρίας), θα αναλάβω λοιπόν εγώ να κάνω μια μικρή διόρθωση, αν μου επιτρέπεις: Η ρήση είναι του Καρόλου, απ΄τις καλύτερές του, κατά τη γνώμη μου, και λέει επακριβώς τα εξής: "Hegel remarks somewhere that all great world-historic facts and personages appear, so to speak, twice. He forgot to add: the first time as tragedy, the second time as farce..." [The Eighteenth Brumaire of Louis Napoleon]. Συγκρίνει τον Ναπολέοντα Βοναπάρτη με τον Λουδοβίκο Ναπολέοντα (τον Ναπολέοντα τον Γ'), και λέει ότι τα γεγονότα μοιάζει σαν να συμβαίνουν δυο φορές--την πρώτη είναι τραγικά και τη δεύτερη έχουν τον χαρακτήρα της φάρσας. Στη ουσία λέει πως η Ιστορία ΔΕΝ επαναλαμβάνεται (αφού η υποτιθέμενη "επανάληψη"--η φάρσα--είναι καταφανώς διαφορετική απ'το πρωτότυπο, άρα δεν μπορεί να θεωρηθεί επανάληψη). Ο Μαρξ, πιθανόν λόγω της ραββινικής καταγωγής του, είχε ανεπτυγμένη την αίσθηση της ειρωνείας. Στην ουσία σχολιάζει την ανάγκη των μετριοτήτων να αντιγράψουν τις μεγάλες προσωπικότητες που προηγήθηκαν (γιατί οι ίδιοι δεν έχουν τίποτα καινούργιο να προσφέρουν). Αυτή η τάση των μετρίων ηγετών βρίσκει φυσικά ανταπόκριση, γιατί όσοι άνθρωποι είναι γεννημένοι οπαδοί σχεδόν πάντα "νοσταλγούν" εποχές και γεγονότα (ή πολιτικά συστήματα, βεβαίως βεβαίως...) τα οποία έχουν εξιδανικευτεί. Κατ'αντιστοιχία με τους μέτριους ηγέτες, δηλαδή--γιατί και οι ίδιοι δεν μπορούν να φανταστούν τίποτα καλύτερο (χώρια που χάφτουν ό,τι τους ταϊζουν). Φυσικά οι μέτριοι ηγέτες και οι μετριότητες που τους ακολουθούν είναι καταδικασμένες να σπάσουν τα μούτρα τους. Ας όψεται ο κύριος Τσίπρας και οι συν αυτώ. Ο οποίος, δε, προσπαθεί να αντιγράψει ένα πολύ προβληματικό πρότυπο, που δεν ήταν καν πρωτότυπο--χώρια που δεν έχει τις ικανότητες του Ανδρέα (ούτε κατα διάνοια).
