Μάγισσα και πλανεύτρα η μπάλα(ενίοτε και πόρνη κατα τον μεγάλο Οσιμ),μια δυο φορές να ματώσεις τα γόνατα στις αλάνες-εκείνες τις παιδικές,τις ξερές,τις αυτοσχέδιες με δυο πέτρες για τέρμα και μοναδικό σύστημα τη λαχτάρα για την ντρίπλα και το γκόλ-αρκούν για την αμείωτη γοητεία και «αρώστια» εως τα χρόνια τα βαριά,τα «ώριμα».Αρκούν για την αποκήρυξη και περιφρόνηση κάθε στερεοτυπικής ιδεοληψίας περί «όπιου του λαού» και άλλων συναφών μπουρδολογιών.Πως να μη μαγευτείς απο τις ντρίπλες του Γκαρίτσα,τις γκολάρες του Πελέ(έστω αυτού του δελεασμένου απο τον όψιμο καθωσπρεπισμό,Πελέ),τον Τζώρτζ Μπέστ(τον Αρθούρο Ρεμπώ του ποδοσφαίρου).Ο Καμύ και ο Παζολίνι- πραγματικοί διανοούμενοι,μέσα στον λαό και οχι έξω και πάνω απο αυτόν όπως η μονίμως ελιτίστικη σημερινή διανόηση-απο αυτούς εμπνεύστηκαν,αυτούς εξύμνησαν.Πως να μείνεις ασυγκίνητος στη μαγεία των μετέπειτα Κρόιφ,Μαραντόνα(έστω αυτού του μονίμως ανισόρροπου αλλά με έμφυτη τη δυσανεξία στην κατεστημένη ποδοσφαιρική αλάνα, Μαραντόνα),Ζιντάν,Μέσι και Ρονάλντο;Μελανή σελίδα η εμπορευματοποίηση,εκνευριστικά τα κλειστά συστήματα που ευνοούν την ταχυδύναμη και ροκανίζουν τη φαντασία,την επινόηση,τη δημιουργικότητα.Εστω και έτσι,η θεά μπάλα εξακολουθεί να συγκινεί.Οι εθνικισμοί και οι φανατισμοί την επέλεξαν,όπως επιλέγουν κάθε τι που μπορεί να εξαφθεί και να εξάψει.Οι «αριστερές» ιδεοληψίες την έθαψαν,γιατί δεν αντέχουν τον αυθορμητισμό της και οι κάθε είδους αριστοκρατισμοί τη χλεύασαν,γιατί δεν αντέχουν την ευρυχωρία της.Υ.Γ.Η Γερμανία έχει πάψει προ πολλού να είναι η γνωστή καλοκουρδισμένη μηχανή,επείσακτα στοιχεία πρόσθεσαν πινελιές φαντασίας στο παιχνίδι της...δίκαια κατέκτησε το τρόπαιο.
