Ξεκινώ από κάτι που θα έπρεπε να είχες κάνει ήδη, που ήταν να τον καταγγείλεις και να τον μηνύσεις. Το έκανες; Όχι. Σου ασκούσε βία σωματική, εμένα μου ασκούσε λεκτική και ψυχολογική μέσα στο πένθος του μπαμπά μου κιόλας απάνθρωπα και του έκανα μήνυση και σταμάτησε να μου βιάζει τη ψυχή. Έκατσε στα αυγά του ο αηδιαστικός. Αυτοί καλή μου δεν είναι άνθρωποι και ούτε βρίσκω λέξη να τους χαρακτηρίσω. Είναι απλά παρασιτικά σκουπίδια, βδέλλες και ηλίθια κατασκευάσματα. Δεν θα γυρίσεις πίσω! Με ακούς; Με ποιο δικαίωμα σου σήκωσε χέρι και εσύ το ανεχόσουν καιρό; Να τα πεις στους γονείς σου και μη ξεχάσεις την αστυνομία. Φοβάσαι τη μοναξιά αναφέρεις και αναρωτιέσαι πως θα ξαναβρείς την αγάπη. Σου απαντώ πως καλύτερα να είσαι μόνη σου ήρεμη παρά με βιαστές ψυχών και σωμάτων. Καλύτερα μόνη σου μέχρι αργά ή γρήγορα να έρθει κάτι όμορφο και αληθινό. Έχουμε ακριβώς την ίδια ηλικία και καταλαβαίνω πως αισθάνεσαι. Όταν κλείνεις μια πόρτα να είναι οριστικά και αμετάκλητα.
