Μαμά δεν είμαι αλλά σε νιώθω. Απορείς βασικά τόσο μικροσκοπικά και εύθραυστα που είναι πως επιβιώνουν. Όσο μεγαλώνουν κιόλας κι είναι τόσο αδέξια σου φαίνεται κάπως αδιανόητο να τ' αφήσεις να σκαρφαλώνουν κτλ αν και πρέπει...Υ. Γ. Να χαίρεσαι το μωράκι σου και να είσαι όσο πιο πολύ μπορείς μαζί του συνειδητά γιατί ειδικά τα πρώτα χρόνια είναι τόσο όμορφα και κάθε μέρα μπορεί να γίνει κάτι νέο. Είναι απίθανα τα μικρά παιδιά όπως εξερευνούν τον κόσμο και τα όρια τους. Ο τρόπος που προσπαθούν να διεκδικήσουν την επικοινωνία και την αλληλεπιδραση με το περιβάλλον τους. Το πώς αγαπάνε. Το πώς εμπιστεύονται. Πως μιμούνται. Είναι απίστευτα. Σε λίγο καιρό δεν θα πάψει να σε εντυπωσιάζει όλα αυτά που θα μπορεί να κάνει. Μην αφήσεις το άγχος για το καλό του να το περιορίσεις (σε λογικά πλαίσια πάντα αναφέρομαι) και να περιορίσει και την δική σου χαρά. :)
