Η αξία των αρχαίων για εμάς δεν είναι θέμα "παράδοσης" ή τυπολατρίας αλλά θέμα καλλιέργειας της σκέψης, που γίνεται μόνο με καλή γνώση της γλώσσας. Όπως η καρδιά και η ανώτερη έκφραση των αγγλικών είναι ο Shakespeare, έτσι εμείς έχουμε τους αρχαίους, που τυχαίνει να είναι 2.000 χρόνια πιο πίσω. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα διαβάζουμε μόνο αρχαία, - άλλωστε η οικειότητα με τους κλασικούς συγγραφείς μας σπρώχνει να είμαστε οικουμενικοί, προοδευτικοί, να ανοίγουμε τους ορίζοντές μας-, αλλά είναι κι αυτά απαραίτητα αν θέλουμε να έχουμε μια ζωτική σχέση με τη γλώσσα που μιλάμε και να βελτιωθούμε σε θέματα λογικής και αισθητικής. Σχεδόν κάθε φορά που βλέπω σχόλια Ελλήνων σε ξένα φόρουμ, π.χ. του Guardian, ντρέπομαι για την αφέλεια, την ασυναρτησία, τη σκέψη νια-νια... που ξεπερνάει σε αμορφωσιά και άτομα πολλών τριτοκοσμικών χωρών, που οι Έλληνες συνήθως τους έχουν για την πλάκα. Δυστυχώς αυτή είναι η αλήθεια της νεοελληνικής αμορφωσιάς.