Ξέρεις τι; Έχουμε έναν απίστευτο φόβο μη φανουμε ευάλωτοι στους άλλους. Φόβομαστε για το πώς θα μας αντιμετωπίζουν μετά,την αμηχανία που θα υπάρχει,το πονηρό χαμόγελο ,την αλλαγή συμπεριφοράς του γενικώς. Και κυρίως το ότι δεν θα μπορούμε να το παίξουμε πια κουλ και υπεράνω γιατί ο άλλος πλέον θα ξέρει. Ντρεπόμαστε πολύ να έρθουμε σε αυτή τη θέση. Χάνουμε πολύτιμες στιγμές στη ζωή μας γιατί είμαστε δειλοί. Γιατί προτιμάμε να αναρωτιόμαστε συνέχεια, παρά να διακινδυνεψουμε να μας απορρίψουν.