Γυναικα ειμαι. Υπονοούμενα οχι δεν ειδα για διαταραχή, αν κ ξαναδιάβασα το κειμενο. Ναι ειδα για δυσκολα παιδικα χρονια. Αυτο ναι το ειδα αλλα απο μονο του δεν ξερω κατα ποσο μπορει να κανει εναν ανθρωπο να φαιρεται απαίσια (χρησιμοποιώ τη λεξη επειδη εσύ τη χρησιμοποίησες κ μονο). Ξέρεις ομως τι γινεται? Σκεπτικά του τυπου " δε φταιω εγω, φταιει το παρελθον μου κ τα τραύματα μου" δε βοηθάνε. Ειδικός δεν ειμαι αλλα θεωρω οτι οταν δεχτείς οτι φταις κ συ απο ενα σημειο κ επειτα που εξακολουθείς να φαιρεσαι οοως φαιρεσαι κ να τ: ρίχνεις ολα στα βιώματα σου τοτε ισως αρχίσεις να αλλάζεις συμπεριφορά. Γτ αν το απομονώσουμε, στην τελικη εχουμε εναν ανθρωπο που δινει την ψυχη του κ εναν που φαιρεται ασχημα. Επικεντρωσου σ αυτο κ προσπαθησε να αλλαξεις. Λυπαμαι για ο, τι έζησες αληθεια αλλα μη χαλας τη ζωη σου κ μαυρίζεις κ τη ζωη του ανθρώπου που μονη σου λες ποσο σ αγαπάει.