Eγώ θα το έλεγα. Με κόπο βέβαια και προσπάθεια και άγχος, αλλά θα το έλεγα. Γιατί αυτές οι στιγμές είναι μοναδικές.Μια απ' τις πιο γλυκές και τρυφερές αναμνήσεις που έχω και που θα κουβαλάω μέσα μου μέχρι το τέλος της ζωής μου είναι εγώ σχεδόν 19 χρονών με κάποιον με τον οποίο ήμουν τρελά ερωτευμένη να καθόμαστε σε ένα παγκάκι, να κάνει κρύο και γω να τον κοιτάζω με λατρεία χωρίς να τολμώ να του πω λέξη. Κάποια στιγμή γύρισε και με κοίταξε στα μάτια και γω έλιωσα. Αλλά οι λέξεις δεν μου έβγαιναν με τίποτα.