Η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση, θα έλεγα. Παλαιότερα οι άνθρωποι δεν χρειάζονταν σχέση 5 χρόνων και συμβίωση ("για να δούνε/δοκιμάσουν") 10 χρόνων προκειμένου να καταλάβουν αν κάνουν ο ένας για τον άλλον ή όχι. Έβγαιναν, έκριναν γρήγορα αν τους κάνει ο άλλος ή όχι, και έπαιρναν αποφάσεις αναλόγως για το αν θα ήθελαν μια ζωή μαζί ή όχι. Τώρα πλέον πολλοί βαφτίζουν μεν εύκολα κάτι ως σχέση, μα την "κοσκινίζουν" και δεν βιάζονται να πάρουν σαφή απόφαση, θαρρείς και ψάχνουν πάντοτε "κάτι καλύτερο" τριγύρω.
