Να ξεκινήσουμε καταρχάς από το βασικό. Άλλο υστερώ εσωτερικά, που όταν το συνειδητοποιήσει κανείς, μπορεί να ψάξει πιο βαθιά τον εαυτό του και να τον ανακαλύψει, να τον βελτιώσει, να δοκιμάσει πράγματα, και άλλο τα ενδιαφέροντα μου δεν ταιριάζουν με τα ενδιαφέροντα των άλλων. Σε καταλαβαίνω, γιατί κι εγώ έχω φίλες, που δεν ταιριάζουν καθόλου για παράδειγμα ο τρόπος σκέψης μας, διασκέδασης, μουσικής, όμως ταιριάζουμε σε κάποια άλλα πράγματα τα οποία μας ενώνουν. Εκεί αναγκαστικά, αν υπάρχει θέληση και από τις δυο πλευρές, γίνεται ένας συμβιβασμός γιατί η φιλία είναι φιλία. Υποχωρείς και υποχωρεί ο άλλος. Νιώθω πως εκτός από ιδιαίτερος άνθρωπος, είσαι και κλειστός, κι αυτό δυσκολεύει κάπως τα πράγματα. Γιατί στην εξομολόγηση σου, δεν μας αναφέρεις τα ενδιαφέροντα σου, λέγοντας ότι δεν είναι ο σκοπός της. Κι όμως, θεωρώ πως ήταν βασικό. Θα μπορούσες να μας πεις κάτι, να μάθουμε κάτι για σένα. Ξέρεις κάτι; Το πάθος που έχουμε για κάτι, το μεταδίδουμε, και διεκδικούμε το ενδιαφέρον των άλλων ακόμη και τα ενδιαφέροντα μας να μην είναι κοινά. Επίσης πιστεύω ότι ένας λόγος που βρίσκεις ένα τόσο απλό πράγμα, όπως το να βγεις για έναν καφέ με έναν άνθρωπο, ανούσιο, ευθύνεται και το γεγονός ότι δεν έχεις τριγύρω σου τα κατάλληλα άτομα για να μιλήσεις. Δε ξέρω πόσο εύκολο σου είναι, όμως πιστεύω ότι σιγά σιγά, είναι απαραίτητο να ανοίξεις τα πέταλα σου και να αφήνεις τους ανθρώπους να σε γνωρίσουν, να μάθουν ποιος είσαι πραγματικά. Αν είσαι μικρός, δικαιολογείσαι περισσότερο γιατί οι περισσότεροι νέοι, μαζοποιούνται και πάνε όπου πάει το ρεύμα της εποχής μας. Οπότε αν έχεις πιο σπάνιες και ιδιαίτερες προτιμήσεις, είναι φυσιολογικό που νιώθεις έτσι. Όπως είχα σχολιάσει όμως σε μια πιο παλιά εξομολόγηση, δε πρέπει ποτέ να σταματάμε να κάνουμε πράγματα που μας ευχαριστούν, ακόμη και χωρίς παρέα. Διάφορες δραστηριότητες, διασκέδαση, τα πάντα. Και που ξέρεις, μπορεί να γνωρίσεις σε αυτά τα μέρη άτομα, και να νιώσεις ότι μπορείς να μοιραστείς το είναι σου μαζί τους. Καλή τύχη.