Μία αγαπημένη μου σκηνή είναι όταν ο Ντάρσι εγωιστής και περήφανος δεν βρίσκει καμία αντάξια του να χορέψει ενώ η Ελίζαμπεθ στέκεται λίγο πιο δίπλα... μετά το σκηνικό ανατρέπεται με την Ελίζαμπεθ να αρνείται τον χορό στον κύριο Ντάρσι