Θα συμφωνήσω μαζί σου εξομολογουμένη. Είναι όμορφο το ζευγάρι να περνά χρόνο και στο σπίτι, πιο προσωπικές και χαλαρές στιγμές. Ειδικά αν ένας από τους δυο μένει μόνος. Θεωρώ όμως και σημαντικό το ζευγάρι, ειδικά στην αρχή, να βγαίνει, να έχει κοινά ενδιαφέροντα, να γνωρίζει ο ένας τον άλλον μέσα από τις προτιμήσεις, τα ενδιαφέροντα, τους φίλους και τις παρέες. Να χτίζει εικόνες,γιατί στο τέλος αυτό είναι που μένει. Να μην επαναπαύεται. Εγώ τουλάχιστον έτσι το βλέπω. Δε θα μπορούσα ποτέ να παρακαλάω τον σύντροφο μου για μια έξοδο για έναν καφέ, ένα σινεμά, η για φαγητό για παράδειγμα και να νιώθω ότι μου κάνει χάρη και ότι είναι έξω μαζί μου από αγγαρεία. Το έχω ζήσει στο παρελθόν. Δεν άντεξα και χώρισα.