Παρακολουθώ από την αρχή την ιστορία και ήμουν αισιόδοξη για εσάς. Βλέπω όμως, από αυτήν σου την εξομολόγηση, ότι ο άνθρωπος το κούρασε πάρα πολύ... Μία έτσι, μία αλλιώς, ούτε ο ίδιος δεν ξέρει τι θέλει, κι εσύ κάθεσαι και πληγώνεσαι. Καταλαβαίνω τον πόνο σου και πόσο σου λείπει. Δεν είναι τίποτα σίγουρο και προκαθορισμένο, θα το ξαναπώ. Αλλά, για το καλό σου, απομακρύνσου όσο μπορείς, χωρίς τηλεφωνήματα και πισωγυρίσματα. Ο χρόνος θα δείξει. Να είσαι καλά και δυνατότερη όσο περνάει ο καιρός εύχομαι!