Κι εγώ βρε Καραβάν', κι εγώ. Αλλά αυτά τα ανθρωπάκια δεν πρόκειται να αλλάξουν, δεν ΜΠΟΡΟΥΝ να αλλάξουν. Με τι προσόντα; Έχεις δει κανέναν μικροπρεπή κομπλεξικό να μεταμορφώνεται σε γίγαντα; Σε "άνθρωπο" θα έπρεπε να πω, αλλά δεν το λέω γιατί είναι αυτοί που είναι. Όλα στο χέρι μας είναι σήμερα, παλιά κάνανε αναλύσεις και κόντρα αναλύσεις που χάθηκαν στο πουθενά. Η οικονομική εξάρτηση, η ανάγκη για επιβίωση που συσχετιζόταν υποχρεωτικά με έναν γάμο (και άρα με την ΑΝΑΓΚΗ να αρέσεις), η υπογραφή που χρειαζόσουν από τον μπαμπά ή τον άντρα για να δουλέψεις. Τόσα και άλλα τόσα, πόσα χρόνια πέρασαν; Τότε τα ρίχνανε όλα στις συνθήκες, και σήμερα; Που και σε ποιόν να ρίξουμε τις ευθύνες; Από που κι ως που να μπορεί ο κάθε χάχας να καθορίζει το πως θα νοιώσουμε και πως θα ζήσουμε; ΓΙΑΤΙ για όνομα του Θεού. Καμιά φορά θλίβομαι, καμιά φορά εξοργίζομαι και ναι, θα μπορούσα ώρες ώρες να γίνω πολύ κακιά με μερικά ανθρωπάκια. Όσο δεν φαντάζεσαι. Αλλά συνήθως υπερισχύει το γαμώτο, γιατί όπως είπα και πριν: ΟΛΑ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ. Θα μας πει ο κάθε καραγκιόζης ποιές είμαστε;; ΣΗΜΕΡΑ; Όχι δεν υποφέρεται.