Το να λες ότι το "μη μετρήσιμες απώλειες" είναι δική μου "ορολογία και συμπέρασμα" και το να λες ότι δεν χρειαζόμαστε πουθενά το 2ο θερμοδυναμικό νόμο δείχνει ότι δεν καταλαβαίνεις το 2ο θερμοδυναμικό νόμο, ο οποίος μιλάει για τυχαία ανταλλαγή ενέργειας και ύλης με το περιβάλλον σε ένα ανοιχτό σύστημα. ("It is important to understand that it is the second law that drives chemical reactions. The first law is a bookkeeping law and tells us that the total energy attributed to work, heat and changes in chemical composition will be constant. It does not tell us whether such a reaction will occur, or if it does, what the relative distributions of the forms of energy will be.") Π.χ. με τον ιδρώτα αποβάλλεται λίπος (χωρίς να προηγηθεί καύση). Αυτό γίνεται τυχαία, άλλος ιδρώνει πολύ, άλλος λίγο, τι θα μετρήσεις; Δεν είναι λάθος ο 1ος θερμοδυναμικός νόμος (που διατυπώνει το ισοζύγιο), το λάθος είναι να λες ότι ισχύει μόνο αυτός και να μην αναγνωρίζεις ότι παράλληλα υπάρχουν τυχαίες απώλειες, γιατί παραβιάζεις το 2ο θερμοδυναμικό νόμο. ("Two laws of thermodynamics are relevant to the systems considered in nutrition and, whereas the first law is a conservation (of energy) law, the second is a dissipation law: something (negative entropy) is lost and therefore balance is not to be expected in diet interventions.")Παρά την τυχαιότητα, οι απώλειες που περιγράφει ο 2ος θερμοδυναμικός νόμος είναι σημαντικές, γιατί είναι μέρος της φυσιολογικής λειτουργίας του οργανισμού και μπορεί να ευνοούν την απώλεια βάρους, π.χ. όταν πίνουμε αρκετό νερό ο οργανισμός το αποβάλλει μαζί με λίπος. Δεν μπορούμε να υπολογίσουμε ποσότητες και δεν είναι σταθερές, αλλά γνωρίζουμε ότι για να αποθηκευτεί το διατροφικό λίπος είναι απαραίτητη η ινσουλίνη και, όταν είναι ελάχιστη (π.χ. σε δίαιτες με χαμηλούς υδατάνθρακες), το διατροφικό λίπος αποβάλλεται πριν αποθηκευτεί. Πάνω σε αυτό το τελευταίο στηρίζεται και μια κατηγορία φαρμάκων (μπλοκάρει παρόμοια την αποθήκευση του διατροφικού λίπους) με θετικά αποτελέσματα. Μια που λέμε για δίαιτες με χαμηλούς υδατάθρακες, σύγκριση ανάμεσα σε γεύματα με χαμηλούς υδατάνθρακες και άλλα γεύματα με ίσες μεταξύ τους πρωτεΐνες και θερμίδες σημαίνει ότι οι θερμίδες από λιπαρά των πρώτων είναι ίσες με τις θερμίδες από λιπαρά και υδατάνθρακες των δεύτερων και για να συμβεί αυτό τα γεύματα με υδατάνθρακες θα πρέπει να είναι χαμηλής ενεργειακής πυκνότητας, δηλαδή είτε να μην έχουν μόνο πολλούς απλούς υδατάνθρακες (π.χ. γλυκά του κουταλιού), είτε να μην έχουν υδατάνθρακες και πολλά λιπαρά ταυτόχρονα (π.χ. τηγανιτές πατάτες, πάστες). Άρα καταλήγουμε να έχουμε είτε γεύματα με περιορισμένη ποσότητα υδατανθράκων από τη μία, είτε γεύματα με περιορισμένο αριθμό λιπαρών και όσο το δυνατόν λιγότερους απλούς υδατάνθρακες από την άλλη, για να συγκρίνεται το αποτέλεσμα. Πάλι δηλαδή επιβεβαιώνεται αυτό που δείχνει το πείραμα που αντέγραψα προηγουμένως.Οι διαφορές στην απόδοση του οργανισμού (γιατί αυτή επηρεάζεται) και επακόλουθα η αδυναμία να γίνουν προβλέψεις, εξηγούνται από το 2ο θερμοδυναμικό νόμο. Δεν υπάρχει απλά μια "αδυναμια του να μετρησει κανεις σωστα", υπάρχει η λανθασμένη αντίληψη ότι αρκεί ο 1ος θερμοδυναμικός νόμος (το ισοζύγιο) για να χάσει κανείς βάρος λόγω αδυναμίας κατανόησης του 2ου θερμοδυναμικού νόμου) με αποτέλεσμα να υπεραπλουστεύεται σε "φάτε λιγότερο, κινηθείτε περισσότερο" και να δημιουργούνται προβλήματα ("a perfect storm for the slowing of metabolism"). Η "adaptive thermogenesis" σχετίζεται με πολλούς παράγοντες (π.χ. θερμοκρασία του περιβάλλοντος, ιδιοσυγκρασία, σταθερότητα λήψης τροφής - κατά την παράθεση που έκανες) και αποτυπώνει την ικανότητα προσαρμογής του οργανισμού στο περιβάλλον. Κάποιες μελέτες (λίγες, κυρίως ασιατικές, από ενδιαφέρον για την παραδοσιακή ιατρική) έχουν δείξει ότι ο μεταβολισμός επηρεάζεται και από τροφές με μικρό θερμιδικό αποτύπωμα και γενικά από τρόφιμα που η παραδοσιακή ιατρική χαρακτηρίζει "θερμά" ή "ψυχρά" (π.χ. σκόρδο, κρεμμύδι, τζίντζερ, κουρκουμάς, κανέλα αυξάνουν το μεταβολισμό, καφές και τσάι πυροδοτούν έκκριση ινσουλίνης).