Ντρέπομαι που θα το πω αλλά εγώ μεγάλωσα μέσα σε μια οικογένεια όπου η μητέρα μου δεν λέω ίσως φταίει που είναι εργαζόμενη αλλά από μικρή ποτέ δεν την είδα να καθαρίζει το μπάνιο πχ η να σκουπίζει παρά μόνο μία η δυο φορές τον χρόνο...ο πατέρας μου κάποιες φορές τα έκανε μετά τα παράτησε κ αρκέστηκε στο να τακτοποιεί πχ τα χαρτιά από το τραπέζι η άλλες επιμέρους δουλειές αλλά πιο σπάνια....έτσι ζούσα έως και τα δώδεκα μου σε σπίτι με στάχτη κ λάδια από καιρό στην κουζίνα πιάτα στοίβες ολόκληρες ...σπίτι με σκόνες εμφανείς στο σπίτι και μπάνιο με λάσπες στο πάτωμα κ τουαλετα ας μην χαρακτηρίσω....μόνο μαγείρευε που κάτι είναι κ αυτό...έως που στα δώδεκα κ μετά άρχισα να βάζω κάποια πληντυριο να κάνω κάποια βασικά .....όσο αηδία κ να ήταν καθάρισα εγώ την τουαλέτα...έβαζα εγώ τα πιάτα για πλύσιμο...καθάρισα σκόνες...καλά δεν τα κατάφερνα πάντα αλλά τα καλοκαίρια πιο πολύ τις άλλες είχα σχολείο...προφανώς έχω συνέπειες τώρα σε αυτά..πρώτον μια ελαφρά κατάθλιψη για αυτό αλλά κ άλλα βλέπεις έλεγα μικρή ότι δεν μου αξίζει ούτε ένα καθαρό δωμάτιο ποτέ κανείς ακόμη κ μωρό δεν έστρωσε το δικό μου κρεβάτι...κ τώρα ναι το μπάνιο το βαριέμαι γιατί μου έχει μείνει από το σπίτι που κανείς δεν καθαρίζει την μπανιέρα κ έφτανε να βουλώνει στο τέλος....αλλά τώρα είμαι φοιτήτρια καθαρίζω το σπίτι μου τα έχω όλα καθαρά σκούπισμα σφουγγαρισμα μια με δύο φορές τη βδομάδα πιάτα τα πλένω τη στιγμή που τελειώνω το φαγητό ούτε λεπτό αργότερα ...κ ξεσκονισμα κ αυτό εκεί μια φορά τη βδομάδα ..πρώτη φορά έχω ντουλάπα με σιδερωμενα ρούχα αντί για στοίβα με τσαλακώμενα...με λίγα λόγια ζω.....επιτέλους ναι...δεν το κρατάω στη μητέρα μου έχουμε καλές σχέσεις απλά μένει μια πληγή αυτό είναι όλο....κατά τα άλλα σαν συμβουλη όσο δύσκολο κ να είναι κάτσε να καθαρίσεις γιατί έχεις και εσύ ευθύνη που ζείτε έτσι ζεις κ εσύ...αυτά που έλεγα στον εαυτό μου είναι ότι ας κοιτάξω να είμαι εγώ εντάξει με εμένα ....και οι άλλοι ας κάνουν τα δικά τους....και όντως ένιωθα μεγάλη ευχαρίστηση όταν καθάριζα κάτι. ....ξέρω είναι δύσκολο αλλά είσαι ενήλικη φέρεις ευθύνη κβαλε πλώρη να βγεις από εκείνο το σπίτι να ζήσεις μόνη σου αλήθεια θα ανασαίνεις κ στο λέω εγώ που τώρα είμαι σε δικό μου σπίτι φοιτητρια